wyniesione z korpo
Musk powiedział na głos normalnie przemilczaną część...
Musk będzie targował cenę nie rozumiejąc, kto tu wytwarza wartość
https://nitter.net/lis_tomasz/status/1447837538266267648
1. Pobudka codziennie o 5:00 rano 2. 90 min. ćwiczeń aerobowych 3. Zimny prysznic 4. Prowadzenie dziennika 5. Planowanie dnia 6. Tatko ma firmę z Fortune 500 7. Medytacja Źródło: [r/Jokes: Dude explaining how he made his first $10 million](https://www.reddit.com/r/Jokes/comments/mbccca/dude_explaining_how_he_made_his_first_10_million/)
[Adam Zbyryt](https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=2873697679610802&id=100009117957474): Właśnie wróciłem znad rzeki Supraśl. Od kilku dni panują upały (mój termometr za oknem – a nie jest w cieniu – wskazał wczoraj 39 stopni Celsjusza), więc uznałem, że to dobry powód, aby się wykapać w chłodnej wodzie. Będąc już na miejscu, zrezygnowałem z tego pomysłu. Woda wcale nie była chłodna (27 stopni Celsjusza!), a poza tym na sporym rozlewisku przy brzegu pływały setki martwych i śniętych ryb. Przy powierzchni kolejne setki łapały pyszczkami powietrze. Nigdy nie sądziłem, że mój pierwszy kontakt z tak zadziwiającym zwierzęciem, jak minóg ukraiński, będzie przebiegał w tak smutnych okolicznościach. Poza nimi w wodzie roiło się od konających kiełbi, okoni, jazi, płoci i piskorzy. Najprawdopodobniej odpowiedzialny jest za to wysoki stan wody, który jest konsekwencją ostatnich obfitych opadów deszczu, co w dalszej kolejności sprawiło, że rzeka rozlała się na pobliskie łąki. A te, nierzadko pokryte skoszoną trawą i świeżo nawożone, szybko się nagrzewają. Wysoka temperatura wody i gnijące siano zubażają wodę w tlen, i powodują przyduchę. Przykre uroki lata i współczesnych technik rolniczych. Choć zdawałem sobie sprawę, że nic to nie zmieni, nie mogłem patrzeć na to obojętnie. Zacząłem zbierać część ryb, zwłaszcza tych największych (pomyślałem sobie, że jak przeżyją mają większą szansę się rozmnożyć) i najrzadszych zwierząt, jak minogi, i przenosiłem je na głębszą wodę, gdzie było trochę chłodniej. Po pewnym czasie i krótkiej rozmowie dołączyła do mnie pani Basia, okoliczna mieszkanka, która także przyjechała na rzekę, aby się wykąpać. Ją również zaniepokoiło to, co się dzieje. Opowiedziała mi, że jej syn jest członkiem ochotniczej straży pożarnej. Kilka tygodni temu zakupili sprzęt do napowietrzania wody i codziennie przez około 3 godziny, starają się pomagać rybom. Pewnie na niewiele się to zda, jak moje zbieranie osłabionych minogów, okoni czy kiełbi z mielizny, ponieważ to tylko jeden punkt na rzece, ale ucieszyło mnie, że są ludzie, którzy nawet w obliczu beznadziejnej katastrofy, nie przyglądają się biernie i chcą pomagać zwierzętom. Uważam, że ryby są najbardziej poszkodowaną ze strony człowieka grupą kręgowców. Żyją najczęściej poza naszym wzrokiem, a czego nie widać, temu ciężko współczuć. Jeszcze do niedawna uważano, że nie odczuwają bólu, co dziś wielu wydaje się absurdalne i niedorzeczne. Przecież na poziomie anatomicznym ryby mają neurony zwane nocyceptorami, które służą do wykrywania potencjalnie niebezpiecznych czynników jak wysokie temperatury czy chemikalia. Poza tym produkują takie same opioidy (substancje przeciwbólowe), co ssaki. Aktywność ich mózgu podczas urazów jest analogiczna, jak u kręgowców lądowych. Tę mniejszą wrażliwość było widać nad rzeką. Dzieci obrzucały się martwymi i śniętymi rybami, wyrzucały je na brzeg, łapały w siatki osowiałe osobniki, trzymały w wiaderkach z wodą, która jeszcze szybciej się nagrzewała, a rodzice albo w ogólnie nie zwracali na to uwagi, albo uważali, że to dobra zabawa i sami do tego je zachęcali. To co się dzieje teraz w rzece Supraśl (i jej dopływach), to wynik zmian klimatycznych, za które jesteśmy odpowiedzialni. Oczywiście, że takie sytuacje zdarzały się dawniej, ale teraz występują częściej i w bardziej zaburzonych ekosystemach (czyli znacznie wrażliwszych). Najbardziej martwią mnie konsekwencje biologiczne tego zdarzenia – śmierć tak dużej liczby ryb. I to nie tylko pod kątem zaburzenia funkcjonowania ekosystemu rzecznego, ale także percepcji ludzi, gdy to się skończy. Gdy tylko zorientują się, że ryb jest mniej, będą za to obwinić inne zwierzęta, jak wydry czy czaple.
Sylwia Chutnik: Uprzejmie informuję, że w ramach nowych kierunków polityki oświatowej na nowy rok szkolny zatwierdzonych przez miłościwie panującego nam ministra Czarnka i jego ministrantów w podręczniku do języka polskiego (Wydawnictwo Nowa Era) znajdzie się fragment mojej powieści "Kieszonkowy Atlas Kobiet". Serio XD Jak to się ma do wytycznych o cnotach niewieścich - nie wiem, być może część o sprzątaniu jakoś mieści się w doktrynach. Zawsze uważałam, że krzątactwo łączy :) W każdym razie bardzo się cieszę i jednocześnie uprzedzam pytania uczennic i uczniów: nie wiem, co autorka miała na myśli!!
Słuchałem sobie muzyki z YT i nagle usłyszałem jakiegoś gadającego człowieka. Patrzę co to za reklama mi się otworzyła -- i zobaczyłem to ścierwo. I nie mieści mi się w głowie, że coś takiego może działać. A jednak -- ktoś nawet zrobił stronę `qcodepln.site`. Finezyjna domena, tak na marginesie: "qcodePLN"... :-/
[Aleksy Wójtowicz na fb](https://www.facebook.com/awuce/posts/10219337721536580): Pamiętam jak niecałe dwa lata temu przy rekrutacji się na studia magisterskie zobowiązani zostaliśmy do przedstawienia pomysłów na hipotetyczne prace dyplomowe. W tym 2019 roku idąc tropem silniejszego ode mnie masochizmu akademickiego zdecydowałem się na temat dobrej zmiany w kulturze polskiej, tego co nieco później zostało nazwane zwrotem konserwatywnym. Był sobie ten rok 2019, humory komisji całkiem dopisywały w perspektywie październikowych wyborów. Właśnie tych wyborów, które miały wszystko przywrócić na stare, dobrze rozpoznane tory. Prezentując to i tamto (a wówczas właśnie wyszedł raport Iwony Kurz o tejże dobrej zmianie w obszarze kultury), usłyszałem, że no, fajny temat, ale - jak dodano z dobrotliwą łagodnością - pewnie nic się nie stanie takiego ani nic się nie dzieje obecnie, aby trzeba było to analizować. Nie wiem co odpowiedziałem. Pewnie coś na ówczesne standardy mocno pesymistycznego. Coś w stylu "nie byłbym tego pewny". Teraz mamy 2021 rok i mamy sami wiecie co - m.in. to, że jedna z najważniejszych galerii na polskiej mapie kultury, lubelska Galeria Labirynt jest przedmiotem ataku kulturowych konserwatystów. W dodatku ataku prowadzonego w skali mikro i makro, symbolicznie i całkowicie materialnie - wystarczyło, aby zaprząc do machiny nienawiści rządową telewizję i masową mobilizację sterowaną przez Kaję Godek. Tak, tę samą przecherę od niesławnych płodobusów. To, w jaki sposób jest atakowany Labirynt niech będzie przestrogą dla innych polskich instytucji - to nie jest tak, że kulturowi konserwatyści przejmą sobie jeden zamek, kogośtam będą szarpać za tęczową flagę włożoną w pomnik Syreny, a do rady programowej muzeum wrzucą nacjowujasa w ramach "pluralizmu". To nie jest tak, że przestaną, że cofną się i zajmą czymś innym. To, co się dzieje w Labiryncie jest oślą łączką marszu przez instytucje, w którym wszystkie chwyty są dozwolone - wszakże kulturowi konserwatyści są na świętej wojnie. W 2016 roku Stach Szabłowski napisał dla Dwutygodnika esej z podróży do Budapesztu, pisząc "W Budapeszczie szukam obrazu przyszłej Warszawy". Pośrednio znalazł tam to, czego jesteśmy obecnie świadkiniami i świadkami. Natomiast w Lublinie zawiera się obraz przyszłego stanu polskich instytucji kultury, które będą się opierały przejęciu przez karonistów. A tych ostatnich jest niemało, choć jeszcze więcej jest tych, którym jest wszystko jedno - wystarczy mieć żal do środowiska, że kariera poszła jakoś w bok, jakoś niewybrzmiała, wobec czego teoria o "mafii bardzo kulturalnej" brzmi jak wyzwanie, jak rozpoznanie stanu, w którym "obcy salon" blokuje rodzime kariery, nie mając w poważaniu starej gwardii. W którymś momencie bywa tak, że jest ci wszystko jedno - ważne, aby twoje było na górze. Wszystko jedno w jakich okolicznościach przyrody i kultury. Wreszcie jesteś w państwowej galerii. Wreszcie odbierasz z rąk prezydenta medal taki i owaki. Wyszło na twoje, a podgrzewany latami resentyment i kuszący status "artysty/tki wyklętego/tej" okazał się słuszny. Widocznie potrzebna była "dobra zmiana", abyś wyszła z lasu. Mniejsza o to, w jakich okolicznościach to się stało. Jedna z rozmówczyń Szabłowskiego, właścicielka prywatnej budapesztańskiej galerii mówi wprost „Oni mówią o narodowej sztuce węgierskiej, ale nie są nią nawet w stanie zapełnić tych wszystkich instytucji, które opanowali. Najgorsze jest jednak to, że nie da się ich zaszantażować, mówiąc: bez profesjonalnych kuratorów, bez dobrych artystów nie będziecie w stanie zrobić ciekawego programu w instytucjach. Im nie zależy; program może być nieciekawy, byle tworzyli go swoi. Za tymi pokazami nie ma konceptów kuratorskich, to może być cokolwiek […] trudno być dobrą galerą, jeżeli nie działa się w ciekawym otoczeniu, również instytucjonalnym – i bez dobrego systemu artystycznego. A jakość systemu to kwestia ludzi, którzy zniknęli – pozwalnianych z pracy kuratorów i dyrektorów... Niektórzy […] w ogóle wyjechali z Węgier, wiele kuratorek pouciekało w dzieci i urlopy macierzyńskie, inni pracują od przypadku do przypadku. Wbrew pozorom dla galerii wcale nie jest korzystne, jeżeli otoczenie jest słabe. Dobra jakość życia instytucjonalnego niesie również nas, działających na rynku. To żadna wartość robić dobre wystawy w mieście, w którym wielkie muzea zaniżają poziom". To nie jest tak, że przejęcie jednej czy drugiej instytucji nie wpływa na całość artystycznego ekosystemu kraju. To nie jest tak, że prywatne kolekcjonerstwo pomoże. To nie jest tak, że oddolne, samofinansujące się inicjatywy kontrsystemowe będą działać dwa razy prężniej i kopać dwa razy silniej. W końcu do wojny potrzebne są środki, siły przerobowe i mądre taktyki - a te są coraz słabsze w sprekaryzowanym środowisku, wobec którego już są wytaczane działa konserw-kultowej propagandy i cenzury, której głównym celem jest doprowadzenie do powszechności autocenzury. A te działa są naładowane hajsem, byczkami z bojówek i prawnymi plecami milusińskich z Ordo Iuris. #wspieramLabirynt
> Dziś przedstawiamy Mighty: szybszą przeglądarkę, uruchomioną na potężnym komputerze w chmurze i strumieniowaną na Twoje urządzenie. > Nowa strona: https://mightyapp.com/ > Krótka prezentacja możliwości pokazuje Mighty w akcji: nie da się odróżnić od Google Chrome działającego na ekranie 4K, 60 klatek na sekundę, podczas gdy równocześnie nie wykorzystuje więcej niż 500 MB pamięci RAM. Podsumowując: ten ktoś uznał, że jednak potrzebujemy [mainframe'ów](https://pl.wikipedia.org/wiki/Mainframe) a nasze urządzenia powinny być tylko terminalami. I nie dlatego, żeby zredukować moc pobieraną przez urządzenia końcowe (terminale), tylko żeby otwierane przez nas strony mogły być jeszcze bardziej zasobożerne.
Komentarze do tej błyskotliwej wypowiedzi nie zawodzą
"Mój ulubiony nauczyciel na uniwerku robił dobre wprowadzenie do dziennikarstwa: 'Jeśli ktoś mówi, że pada, a ktoś inny, że jest sucho, to twoją pracą nie jest cytować obu, tylko popatrzeć, k**wa, za okno i sprawdzić, kto ma rację.'"
Kochane, Kochani, już jestem w domu. Dziś została przekroczona kolejna granica. Kiedy wykonywałam swoją pracę, fotografując protest pod Ministerstwem Edukacji Narodowej, zostałam zaatakowana przez policjanta (tylko dlatego, że robiąc zdjęcie, błysnęłam mu w twarz fleszem), a następnie mimo okazania legitymacji prasowej, siłą wrzucona do radiowozu, gdzie próbowano mi wmówić, że to ja byłam agresywna. Zostałam przewieziona na komendę na Wilczej, gdzie oskarżono mnie o naruszenie nietykalności osobistej policjanta. Usiłowano mnie „podejść”, żebym przyznała się do winy. Absolutnie nie przyznaję się do stawianych mi zarzutów. Bardzo chciałam podziękować Ogólnopolskiemu Strajkowi Kobiet i wszystkim osobom, które zebrały się przed komisariatem na Wilczej w akcie solidarności ze mną i innymi zatrzymanymi. Prawda jest taka, że nie tylko ja jako fotoreporterka (wiem, że to czyni ze mnie osobę uprzywilejowaną), ale nikt z pokojowo protestujących nigdy nie powinien być zatrzymany. Nie ma zgody na powszechnie stosowaną w ostatnich tygodniach przez policję przemoc! Nie damy się zastraszyć! Całą sobą popieram Ogólnopolski Strajk Kobiet i wszystkie osoby, które od tygodni wychodzą na ulice w akcie niezgody na ograniczanie kobietom* i osobom niebinarnym dostępu do aborcji. 27 lat to naprawdę o 27 lat za długo! Dziewczyny*, razem jesteśmy silniejsze! Nie damy się! Chłopaki*, dzięki za wsparcie! Dziękuję ekipie RATS Agency oraz wszystkim innym fotoreporterom i fotoreporterkom, Beacie Łyżwie Sokół – szefowej działu foto w Gazecie Wyborczej i Vanessie Gerze z Associated Press. Chciałam również podziękować posłankom - Barbarze Nowackiej, Małgorzacie Kidawie-Błońskiej, Annie-Marii Żukowskiej oraz posłom Michałowi Szczerbie i Cezaremu Tomczykowi za kontakt z moją partnerką Aleksandrą Szymczyk i gotowość pomocy. Dziękuję również reprezentującej mnie mecenas Izabeli Świerczyńskiej i wszystkim przyjaciółkom i przyjaciołom. Dziękuję też, że „nie szłam dziś sama”. Agata Grzybowska / RATS Agency Photo courtesy of: Adam Stępień / Gazeta Wyborcza https://www.facebook.com/ratsagency/posts/1006557503183494
Aktywne uczestnictwo w akcjach może zmieniać więcej niż przebieg tylko jednego wydarzenia.
